Ας ξεκινήσουμε! Ο κόσμος μας περιμένει...

Αν όχι εμείς, τότε ποιος; Αν όχι τώρα, τότε πότε; Αν όχι εδώ, τότε που; Ας κάνουμε κάτι γιατί θα χάσουμε τα πάντα…

Η οικονομία και η κοινωνία, οι επιχειρήσεις και οι άνθρωποι είναι οντότητες συνδεδεμένες, σχετικές και παρόμοιες έννοιες και η συνεχιζόμενη “αξιακή” κρίση των τελευταίων ετών τις έχει επηρεάσει ιδιαίτερα και έχει διαμορφώσει ένα ασφυκτικό, όσο και ανεξερεύνητο περιβάλλον: μνημόνια, διαπραγματεύσεις, πτωχεύσεις, εκλογές, γκρίνια και αβεβαιότητα… Και στη μέση όλων αυτών βρίσκονται οικονομία και κοινωνία, επιχειρήσεις και άνθρωποι, φτώχεια και γκρίνια! Υπάρχει λύση; Θα επέλθει συμφωνία ή ρήξη; Πτώχευση ή ανάπτυξη; Θα επιβιώσουμε ή θα αναβιώσουμε; Και κυρίως, τι κάνουμε εμείς γι’ αυτό; Αναμένουμε στωικά τις επιβολές άλλων ή ενεργούμε δραστικά; Και αν ναι, πώς;

Η απάντηση είναι ναι, υπάρχουν λύσεις και εξαρτώνται από τον καθένα μας, προσωπικά! Κάθε πρόβλημα έχει τη λύση του όπως και κάθε επιλογή έχει τις συνέπειες της. Και όλα τα παραπάνω είναι θέματα που εξαρτώνται και καθορίζονται από την ατομική (και εταιρική) πρωτοβουλία και αντίστροφα, επηρεάζουν και καθορίζουν την ατομική (και εταιρική) ευημερία.Και για να καταννοήσουμε την έννοια της επιλογής και του άρθρου γενικότερα, αξίζει να ρίξουμε μια ματιά σε αποφθέγματα κάποιων εξαιρετικών προσωπικοτήτων:

Γιατί ακόμη και αν δεν γνωρίζουμε τις τελικές αποφάσεις, ούτε μπορούμε να τις επηρεάσουμε, μπορούμε σίγουρα να προετοιμαστούμε για αυτές και να διαμορφώσουμε τις εξελίξεις! Όμως, η επιτυχία και η ευτυχία ενός ανθρώπου καθορίζεται κατά κύριο λόγο από τις επιλογές του, όπως αυτές εκφράζονται μέσα από τις πράξεις του και το πως αυτές επηρεάζουν τους ανθρώπους του περιβάλλοντός του!

Επιπλέον, αξίζει να θυμόμαστε πως οι πράξεις μιλάνε πάντα πιο δυνατά από τα λόγια! Και σχεδόν πάντα προκαλούν αντιδράσεις, καθορίζουν εξελίξεις ή δημιουργούν καταστάσεις. Ακόμη και αν το ίδιο πράγμα αρχικά ή ταυτόχρονα εκφράστηκε και με λόγια, η πραγματοποίηση του και μόνο αυτή, είναι που του δίνει οντότητα και την ικανότητα προσδιορισμού. Πόσες φορές είπαμε όλοι ότι θα κάνουμε κάτι αλλά όταν ήρθε η ώρα κάναμε το αντίθετο? Και πόσες φορές δεν εκπλαγήκαμε με κάποιον άλλο για τον οποίο ενώ περιμέναμε κάτι έπραξε το αντίθετο και μας εξέπληξε? Γιατί οι πράξεις απαιτούν ειλικρίνεια και σθένος ενώ προκαλούν δράση και αποτέλεσμα. Και σχεδόν πάντα, είναι εξαιρετικά δύσκολο να τροποποιηθούν ή να ανακληθούν…

Οι επιλογές και οι πράξεις μας βέβαια με τη σειρά τους, καθοδηγούνται και προσδιορίζονται από το τρίπτυχο: “πρέπει, θέλω, μπορώ” (με αυτή την ακριβή σειρά). Το “πρέπει” είναι πάντα ο πιο πειστικός σύμβουλος γιατί τεκμηριώνει ανάγκη ενώ το “θέλω” καθορίζεται από την επιθυμία και το “μπορώ” απλώς δηλώνει ικανότητα, χωρίς κίνητρο. Τα πρώτα δύο μπορούν να επηρεάζονται δραματικά και από κοινωνικούς ή συναισθηματικούς παράγοντες π.χ. την αλληλεγγύη ή το ενδιαφέρον μας προς ένα σύνολο ανθρώπων ή την οικογένεια. Το πρέπει είναι το μόνο που μπορεί να σταθεί και να λειτουργήσει αυτόνομα, και αυτόματα να ενεργοποιήσει και τα άλλα δύο: αν πρέπει να κάνουμε κάτι, σχεδόν βέβαιο (ή και αδιάφορο…) είναι αν το θέλουμε και απολύτως βέβαιο είναι πως θα βρούμε τρόπο. Όλα τα παραπάνω ισχύουν σε κάθε έναν από τους τομείς της ανθρώπινης δραστηριότητας, από τον προσωπικό μας μικρόκοσμο μέχρι την παγκόσμια οικονομία!

Ειδικότερα, και σχετικά με το επιχειρησιακό και οικονομικό περιβάλλον, όλα τα παραπάνω ισχύουν ακόμη πιο έντονα και πιο ξεκάθαρα. Όταν μία συγκεκριμένη κατάσταση δεν μας εξυπηρετεί ή δεν μας καλύπτει πρέπει να την αλλάξουμε γιατί θέλουμε να επιβιώσουμε άρα, θα βρούμε και τον τρόπο. Παράλληλα, η φύση προστάζει πως ότι δεν εξελίσσεται πεθαίνει και το ίδιο ισχύει και στον κόσμο των επιχειρήσεων. Πρέπει δηλαδή να ακούμε τις επιθυμίες και τις ανάγκες των πελατών μας μέσω έρευνας αγοράς και παρακολούθηση του ανταγωνισμού, να προσαρμοζόμαστε ανάλογα και άμεσα σε αυτές μέσω ουσιαστικής έρευνας και ανάπτυξης και τέλος, να το κοινοποιούμε και να το διαφημίζουμε αποτελεσματικά μέσω αγοραλογίας (marketing) και διαφήμισης.

Στον αντίποδα βρίσκεται η υπομονή και η αναμονή. Αυτό βέβαια συνεπάγεται την αδράνεια και σε αυτή την περίπτωση είναι σίγουρο πως παρέχεται χώρος, χρόνος και ευκαιρία σε κάποιον άλλο να δράσει. Αν κάτι πρέπει να συμβεί, θα συμβεί και αν δεν το κάνουμε εμείς, θα το κάνει άλλος. Αλλά καθώς οι δυνατότητες και τα οφέλη είναι συγκεκριμένα και περιορισμένα, εννοείται πως αυτός που θα το κάνει θα απολαύσει περισσότερα και αυτός που θα περιμένει θα χάσει περισσότερα και αναπόφευκτα, τα μερίδια θα διαμοιραστούν ανάλογα και αδιαμφισβήτητα.

Όπως είπε ο διάσημος συγγραφέας Antony Robbins:

“Η αδράνεια τρέφει την αμφιβολία και το φόβο και επιφέρει απώλεια. Η δράση τρέφει την αυτοπεποίθηση και το θάρρος και επιφέρει επιτυχία. Αν θες να νικήσεις, μην κάθεσαι σπίτι να το σκέφτεσαι. Βγες έξω και κάνε κάτι.”

Γιατί τελικά, αν το σκεφτούμε μπορεί να υπάρξει δράση χωρίς επιτυχία, αλλά ποτέ επιτυχία χωρίς δράση…